Salih Tatlıcıyı geçtiğimiz Şubat ayında yitirdik.
İstanbullu onu Zincirlikuyudaki gökdeleni ile tanır.
Bugünlerde de vasiyeti açıldığı için gene gündemde.
Kendisini 1985 yılındanberi tanırım.
Uluslararası Endüstri Ve Ticaret Bankası (sonraki ismi Interbank) için Elmadağda sahip olduğu dairelerden birini kiralayacaktım.
Aynı zamanda Tophanede Mumhane Sokakta bulunan hanının da kiracısıydık.
Birlikteliğimizde, ilgili dairenin tapusunu bulmak için oğlundan bütün tapuları istedi.
Önümüze bir dağ geldi. İçinden ilgili dairenin tapusunu bulmamız zaman aldı.
Anladığım kadarıyla Tophane-Kemeraltının yarısı herhalde onundu. Baklavacılıkla bu servet nasıl yapılır diye hep düşünmüşümdür.
Kendisi ile son yıllarında müteaddit temaslarım oldu.
Bir müşterim için Bankasına talip olmuştum.
Dostluğumuz gelişti. Her randevu talebime evet dedi.
Bu buluşmalarda güzel sohbetlerimiz oluyordu.
Sağlığı giderek bozuluyordu. Özellikle kemik erimesi sebebiyle küçülmüştü.
Bir sohbetimizde çocuklarınıza süt içirin, yoğurt yedirin. Benim ailem bana zamanında bunu yapmadığı için bu hale geldim demişti. Türkiyenin önde gelen gayrimenkul zenginlerindendi.
Bir zamanlar Berec pillerini ve meşhur bir çikolata fabrikasını yok fiyatına almıştı. Zincirlikuyu onun ömrünü aldı.
Derin çukur yıllarca kaldı. Sonunda bitirebildi.
Ama ne olması gerektiğine uzun zaman karar veremedi.
Ama taliplere -bir müşterim için bende görüştüm- rağmen satmayı hiçbir zaman düşünmedi.
O muazzam servet sağlığına fayda getirmedi. Şimdi çocukları bu servetin kavgasını yapıyor.
Toprağı bol olsun.
