Cumhurbaşkanlığı mücadelesi devam ediyor. Fırsat buldukça adayları takip ediyorum.
Demirtaş başarılı bir performans sergiliyor. Mesajlar yerinde. Ama yüreğimin bir yerinde hala samimiyet konusunda soru işaretleri var.
İhsanoğlu elinden geleni yapıyor.
Ancak İhsanoğlu YSK’nın kadrine uğradı.
Adil olmayan bir mücadelenin içinde buldu kendini.
Kemal Kılıçdaroğlu’nu CNN’deki programında izledim.
Bir nevi çaresizliğini ve mevcut adaletsizliği ortaya koydu.
Bir tarata seçim afişlerine harcanan trilyonlar var.
Diğer tarafta cılız mı cılız çatı adayının afişlerine tesadüf ediliyor.
Kılıçdaroğlu’nun dediği gibi herşeye rağmen Türkiye İhsanoğlu’nu tanıyor. Şatafat, meydan mitingleri, yandaş TV’ler olmasada halka kendini tanıttığını söylerken samimi idi. Yetersizliği o da biliyor. Ama öyle bir korkudan bahsettiki, inamıyorum. Afiş ve Türk bayrağı asacaklar. Bina sahibi AKP korkusundan astırmıyor. Kiralamıyor.
Gerçekten inanmak mümkün değil.
Ne korkusudur bu topluma hakim olan.
İktidarın, Erdoğan’ın hışmından korkan inşanlar, şirketler. basın......
Nereye kadar sürecek bu korku.
Neresi demokrasi, neresi eşitlik bunun anlamak mümkün değil.
Devletin ve belediyelerin bütün imkanları emrinde bir başbakan.
Trilyonlar harcayabilen bir başbakan.
Nedir kaynağı bu paraların.
Yasaya rağmen yolunu bulup, büyük paraları propaganda için yatıran iş adamları. 9.000 lira bağış yapabilen çaycılar.
Nerede şeffaflık.?
Hani devlet televizyonunun adilliği?
Bütün bunlar Kılıçdaroğlu’nun söylediklerinden aklımda kalanlar.!!!!
Benim seçmenim pazar günü gidecek ve oyunu kullanacak. Tarafsız herkese eşit davranan, herkesi kucaklayan ve ülkeyi dış dünyada temsil edecek bir Cumhurbaşkanı seçecek.
Değerli dostum Kılıçdaroğlu bütün bunları söylüyor ve “Herkesin oyuna saygım var. Ama oyunu kullanmadan üç defa düşünsünler “ diyor. Hangi aday tarafsız olabilir. Hangi aday ülkeyi temsil edebilir. Hangi aday ülkenin etik değerlerine ve laikliğine değer verir” Ona göre oylarını kullansınlar diyor.
Ben devlet geleneğinden gelen ve meslek hatayının yarısını devlet hizmetinde geçirmiş ve bu geleneği içine sindirmiş bir insanım. Görevimi yaparken babamı bile dinlemezdim. Ama görüyorum ki ülkede devlet geleneği kalmamış durumda.
Niye söylüyorum. TRT gibi benim vergilerimle finanse edilen bir kurum, alenen iktidarın borazanlığını yapabiliyor. Buna cesaret edebiliyor. İnanamıyorum.
