Petrol bazı arap ülkelerini dünyanın en zengin ülkeleri arasına soktu. Bazılarını ziyaret ettiğim 1970li yıllarda Allah işini biliyor dediğimi hatırlıyorum. Hurmayı bile paketlemekten aciz bu insanlar acaba petrol olmasaydı ne yapardı diye düşündüğüm çok olmuştur.
Arap sermayesi dediğimiz bu petrol paraları giderek dünyada dolaşmaya, özelliklede ABD ve İngilterede kümelenmeğe başladı. Gelişmekte olan ülkeler, başta biz olmak üzere, Özal döneminden itibaren bu paradan pay almağa çalıştık. Bunun için bazı Suudlarla, Emirliklerle, Libya ve Cezayir ile müşterek yatırım şirketleri kuruldu. Bende bunlarda TKB Genel Müdürü iken yönetim kurulu üyesi olarak görev yaptım. Geliştirdiğimiz pek çok projeyi arap dostlarımıza anlatıp, ilgilerini çekmek istedik.
Mermerden çimentoya, elektronikten otomative kadar sunduğumuz sayıları hayli fazla projeyi yarım kulak dinlediklerini fark etmiştim. Fark ettiğim şey, arap dostlarımızın ticaret adamı oldukları idi. Alsınlar satsınlar kar etsinler. Sanayi projeleri onlara göre değildi. İnanın hiç ilgi göstermediler. Turizme, gayrimenkule, hizmet sektörüne yatırım yaptılar ama sanayinin yanına uğramadılar. Sanayi yatırımları için kurulmuş şirketin kiracı olduğu binayı ucuz fiyata satın aldılar. Bir müddet sonrada karlı bir şekilde elden çıkardılar. Bu işi sevdiler başka bir villa alıp onu da sattılar.Bu şirketlerin kuruluş amacı bu değil diyen, ille de sanayi yatırımı diyen biz diğer üyelere de para böyle kazanılır dediler.
Bügün arap veya körfez sermayesini ülkeye çekelim derken, hayal kurmayalım ve Arap dostlarımızın ticaret sevdiklerini unutmayalım. Onlara sevdikleri şeyleri sunmaya çalışalım.
