DÜNYANIN EN İYİ 50 EKMEĞİ

LONDRA - 2025 yılında Paris şehrinin en iyi baget ekmeğinin ödüllendirildiği törende görülen Fransız baget ekmekleri, dünyada en çok sevilen ve tanınan ekmek türleri arasında yer alıyor.
Ekmek nedir? Muhtemelen uzun uzun düşünmenize gerek yok ve ister ekşi mayalı ekmek ister tortilla canınız çeksin, hayal ettiğiniz şey nereden olduğunuz hakkında çok şey söylüyor.
Ama ekmek resmedilmesi kolay bir şey olsa da, tanımlanması zordur.
Ekmek tarihçisi William Rubel, ekmeğin katı bir tanımını yapmanın gereksiz, hatta ters etki yarattığını savunuyor. "Ekmek: Küresel Bir Tarih" kitabının yazarı Rubel, "Ekmek, temelde kültürünüzün ona biçtiği şeydir," diyor. "Herhangi bir özel un türüyle yapılması gerekmez."
Bunun yerine ekmeğin ne işe yaradığına odaklanmayı tercih ediyor: Buğday, çavdar veya mısır gibi temel tahılları tarlalara taşınabilen, bir orduyu beslemek için kullanılabilen veya kış için saklanabilen dayanıklı gıdalara dönüştürüyor.
MÖ 10.000 civarında ilk tarım toplumları oluşmadan önce bile, Ürdün'ün Kara Çölü'ndeki avcı-toplayıcılar yumru köklerden ekmek yapıyor ve tahılı evcilleştiriyorlardı.
Bugün, o ilk ekmeklerin torunları, dünyamızın yemek geleneklerinin dikkate değer genişliğini sergiliyor.
Almanya'nın Vestfalya bölgesinin engebeli dağlarında fırıncılar, yoğun çavdar ekmeğini 24 saate kadar buharda pişirirken, buğdaydan yapılan bir yuvarlak Ermeni lavaş ekmeği tandırda 30 saniye içinde kabarıp kahverengiye dönüyor.
Etiyopyalı aşçılar, injera'nın öğütülmüş teff hamurunu ekşi, köpüren bir içecek haline getirirken, Venezuela arepaları için mısır hamuru doğrudan cızırdayan bir sacın üzerine yayılır.
Bu liste, bu çeşitliliği yansıtıyor. Unutulmaz lezzetlerinin yanı sıra, bu ekmekler benzersiz malzemeleri, ikonik statüleri ve onları yemenin verdiği o saf, ev sıcaklığındaki keyif nedeniyle seçiliyor.
Malezya'nın zengin roti canai katmanlarından Türkiye'nin susamlı simidine kadar, bu lezzetler küresel konfor mutfağının özüne bir yolculuk ve yaratıcılığın ekmek gibi insan mirası olduğunun bir hatırlatıcısıdır.

Dünyanın en güzel 50 ekmeğini, bulundukları yere göre alfabetik sırayla sizler için derledik.

BOLANI, AFGANISTAN

Afganistan'a özgü bolani ekmeği , patatesle doldurulmuş kızarmış ekmektir ve genellikle sokak satıcıları tarafından satılır. 

Kusursuz bir şekilde yapılmış bolani, çıtır hamurun altın rengi kabarcıklarıyla bezenmiştir, ancak Afganistan'ın en sevilen pidesinin gerçek hazinesi içinde gizlidir.
Afgan fırıncılar, mayalı hamuru ince bir yufka haline getirdikten sonra bolaniyi bol miktarda patates, ıspanak veya mercimekle doldururlar. Taze otlar ve yeşil soğanlar, çiğnenebilir ve doyurucu bu yemeğe canlı bir lezzet katarken, kızgın yağda kızartıldığında çıtır çıtır bir kabuk elde eder.

LAVASH, ERMENISTAN

Lavaş, Erivan'da gördüğümüz geleneksel bir Ermeni ekmeğidir.
Lavaş, Erivan'da gördüğümüz geleneksel bir Ermeni ekmeğidir. YuliaGr/iStock Editöryal/Getty Images
Ermeni kayınvalideniz hula hoop büyüklüğünde bir pideyle yanınıza geldiğinde sakın eğilmeyin: Lavaş, ülkedeki yeni evli çiftlerin bolluk ve refah içinde bir hayat sürmelerini sağlamak için üzerlerine örtülür. Belki de lavaş yapmanın arkadaş gerektiren bir iş olmasındandır.
Geleneksel ekmekleri şekillendirmek için, kadınlar bir araya gelerek saman veya yünle kaplı bir minderin üzerinde hamuru açıp açarlar. Bu devasa yufkaları konik kil fırınların içine yerleştirip yoğun ısıda hızla pişmeleri için usta bir el gerekir. Ekmek, Ermenistan kültürünün o kadar önemli bir parçası ki UNESCO tarafından Somut Olmayan Kültürel Miras olarak belirlendi .

DAMPER EKMEĞI, AVUSTRALYA

Damper ekmeği kamp fırınında kömür ateşinde pişirilebilir.

Seyahat edenlerin yol hayatına uygun vazgeçilmezi olan damper, Avustralya'nın sınır günlerini hatırlatıyor.
Su, un ve tuzdan oluşan basit bir karışımdır ve doğrudan külde pişirilebilir, dökme demir tavaya bastırılabilir veya hatta bir çubuğun ucunda kızartılabilir. Günümüzde tarifler genellikle tereyağı ve sütle birlikte kimyasal mayalama maddeleri de içeriyor ve bu doyurucu kırsal lezzeti, İrlanda sodalı ekmeğine benzer daha rafine bir lezzete dönüştürüyor.

LUCHI, BANGLADEŞ

Luchi, Bangladeş'te kahvaltıda popüler bir tercih olan altın yassı bir ekmektir, ancak bu kabarık ekmekleri Dakka'daki kaldırım tezgahlarında da bulabilirsiniz.

Sıcak yağa batırıldığında yumuşak buğday hamuru, ülkenin aromatik körileriyle mükemmel uyum sağlayan, kabarık, altın rengi bir pideye dönüşür.
Bangladeş'te kahvaltıda popüler bir tercihtir ve çoğunlukla beyaz patates körisiyle servis edilir; ancak bu kabarık ekmekleri Dakka'daki kaldırım tezgahlarından ev mutfaklarına kadar her yerde bulabilirsiniz.

PÃO DE QUEIJO, BREZILYA

Brezilya'da bir kahve dükkanında garson tarafından taşınırken görülen pao de queijo, nişastalı manyok köküyle pişiriliyor.

Güney Amerika'ya özgü manyok bitkisinin yenilmesi bile mutfak yaratıcılığının bir zaferi: Nişastalı kökünde, bir insanı öldürmeye yetecek kadar doğal siyanür bulunuyor.
Ancak manyok kökünü ıslatma, presleme ve kurutma döngüsünden geçirerek dikkatlice işleyen kıtanın birçok yerli grubu, bu kökü beklenmedik bir mutfak yıldızına dönüştürmenin bir yolunu buldu. Şimdi ise, Brezilya'nın en atıştırmalık lezzetlerinden biri olan, çıtır kabuğunun yumuşak ve hafif ekşi bir iç kısma dönüştüğü peynirli ekmek rulosunun temeli.

MONTREAL SIMITLERI, KANADA
Montreal'deki St-Viateur Bagel Dükkanı'nda görülen susamlı simitler, her yerde bulunan temel ekmek çeşitlerinden biridir.

Montreal'deki Fairmount Bagel'da her zaman ateş yanar . 1919'da Montreal Bagel Bakery ismiyle açıldığında şehrin ilk simit fırını olmuştur.
İçeride fırıncılar, simit sıralarını odun ateşinde fırına kaydırmak için uzun, ince tahta kürekler kullanıyorlar ve simitler koyu altın rengine dönene kadar kızartılıyor.
New Yorklular simit konusunda tekel olduklarını düşünebilirler ama Montreal versiyonu bambaşka bir lezzet.
Burada simit hamuru yumurta ve balla yoğrulur ve elle şekillendirilen halkalar fırınlanmadan önce ballı suda haşlanır. Sonuç yoğun, çiğnenebilir ve hafif tatlı olur ve bunları fırından 24 saat sıcak olarak alabilirsiniz.

MARRAQUETA, ŞILI
Dört loba ayrılan marraquetanın soluk, tüylü bir iç kısmı ve çıtır çıtır bir dış kısmı vardır.

Şili'den gelen marraqueta, soluk renkli, tüylü bir iç kısma ve çıtır çıtır bir dış yüzeye sahip dört loba ayrılır.
19. yüzyılda ve 20. yüzyılın başlarında Avrupalı ​​göçmenlerin akını buğday ekmeği geleneklerini Şili'ye getirdi ve ülkenin en sevilen atıştırmalığı bu kültürel çarpışmadan türemiştir.
Dört parçaya bölünmüş marraqueta, soluk renkli ve kabarık bir iç kısma sahip olsa da, her yerde bulunan rulonun asıl olayı hamurudur. Fırıncılar, birçok Şililinin marraqueta'nın en sevdiği kısmı olan, bağımlılık yaratan çıtır bir dış yüzey elde etmek için fırına bir tencere su koyarlar.
Bu, günlük yaşamın besleyici bir parçasıdır; öyle ki bir Şilili, bolluk içinde bir hayata doğan bir çocuğu tarif etmek istediğinde, "nació con la marraqueta bajo el brazo" veya "koltuklarının altında bir marraqueta ile doğdular" diyebilir.

SHAOBING, ÇIN
Çin'in shaobing'i, gevrek kabuğu açıldığında 18 veya daha fazla yumuşak katman ve tatlı veya tuzlu iç harç ortaya çıkıyor.

Buğday aromasıyla zengin yumuşak katmanları ortaya çıkarmak için bir shaobing'in susamlı kabuğunu kırın.
Uzman shaobing ustaları, hamuru o kadar ince açar ve çırpar ki, bitmiş ürün 18 veya daha fazla katmana sahip olur. Kuzey Çin yassı ekmeğine, siyah susam ezmesinden füme ete veya Sichuan biberine kadar tatlı veya tuzlu dolgular eklenebilir.

PAN CUBANO, KÜBA
Florida, Miami'deki bir restoranda servis edilen Küba sandviçi (jambon, yavaş pişirilmiş domuz eti, İsviçre peyniri, hardal ve turşudan oluşan Küba ekmeği) burada görülüyor.

Eritilmiş domuz yağı, pan Cubano ekmeklerine lezzetli bir tat katarken, kabarık kırıntıları çıtır çıtır kraker benzeri kabuğuyla yumuşak bir kontrast oluşturuyor.
Bir Küba fırınına girdiğinizde, ortasında soluk bir dikiş bulunan uzun, altın rengi somunu büyük ihtimalle göreceksiniz: Bazı fırıncılar, ekmeğin uzunluğu boyunca belirgin bir çatlak oluşturmak için pişirmeden önce hamurun içine soyulmuş bir palmiye yaprağı bastırırlar.
Havana'dan Miami'ye kadar popüler olan bu ekmekleri yalnızca ABD'de, 19. yüzyılda Florida'da yaşayan Kübalılar tarafından icat edildiği düşünülen "Küba sandviçleri"nde bulabilirsiniz.

LIBBA, MISIR
Bedevi kabileleri, un çuvallarıyla Mısır'ın uçsuz bucaksız çöllerinde seyahat ediyor ve her gün kamp ateşinde libba pişiriyorlar

Bedevi kabileleri, her gün kamp ateşinde ekmek yapmak için buğday unu çuvallarıyla Mısır'ın uçsuz bucaksız çöllerinde rahatça seyahat ediyor.
Bazı Bedevi ekmekleri sıcak saclarda pişirilirken, libba doğrudan közlere atılır. Bu güçlü ısı, yumuşak hamurun üzerinde çıtır çıtır, kızarmış bir kabuk oluştururken, iç kısmı buharlı ve nemli kalır.

PUPUSAS, EL SALVADOR
Burada sıcak bir gazlı sacda hazırlanan Pupusalar, geleneksel El Salvador yemeğidir.

San Salvador sokaklarında yürüdüğünüzde, pişen pupusaların kavrulmuş mısır kokusundan asla uzak kalmayacaksınız. Izgara mısır ekmeği hem sevilen bir atıştırmalık hem de ulusal bir simgedir.
Pupusa yapmak için aşçı, yumuşak mısır hamurunun içine peynir, domuz eti veya baharatlı fasulyeden oluşan bir iç harcı sarar, ardından karışımı kızgın bir sacın üzerine döker. Lahana salatası benzeri curtido sos, yağ ve tuzun etkisini azaltarak doyurucu bir yemek sunar.
Yüzyıllardır süregelen bir lezzet. UNESCO Dünya Mirası Listesi'nde yer alan, patlayan bir yanardağ tarafından gömülü bir Maya şehri olan Joya de Cerén'de arkeologlar, MS 600 civarından kalma, pupusa yapımında kullanılanlara benzer pişirme aletleri buldular.

INJERA, ETIYOPYA
İnjera, ortak bir tabakta servis edilen geleneksel bir Etiyopya yemeğidir.

İnjera'nın süngerimsi yüzeyini kaplayan baloncuklar, bu Etiyopya ekmeğini ülkenin zengin sosları ve güveçleri için mükemmel bir tamamlayıcı haline getiriyor.
Komşu Eritre ve Somali'de de sevilen injera, hem yemeklerin vazgeçilmezi hem de en temel mutfak gerecidir; nemli, rulo yapılmış ekmeğin yumuşak parçalarını koparıp ortak bir tepside servis edilen yemeği almak için kullanılır.
Teff adı verilen kadim ve son derece besleyici bir tahıldan yapılan injera, karakteristik ekşi bir tada sahiptir. Taze hamurun önceki partiden alınan kültürlerle karıştırılmasıyla başlayan ve ardından karışımın birkaç gün boyunca daha lezzetli hale gelmesi için bekletilen bir fermantasyon sürecinin sonucudur.

BAGET, FRANSA
Paris'teki bir çiftçi pazarı tezgahında sepetlerde sergilenen taze pişmiş baget ekmek çeşitleri.

Fransızlar dışarıda yemek yemeyi hoş karşılamayabilir ama ince bir bagetin çıtır çıtır pişmiş ucu olan "le quignon" için resmi olmayan bir istisna var.
Sokakta yürürken bunu kesip yiyebiliyorsunuz; belki de baget ekmeğin Fransız kültürünün bir sembolü olarak önemli bir yeri olduğu için. Ancak en büyük geleneklerden bazıları gibi baget de nispeten yeni bir icat.
Parisli yemek tarihçisi Jim Chevallier'e göre , modern bagetlere benzeyen uzun ve dar ekmekler 19. yüzyılda ön plana çıkmış ve ilk resmi olarak 1920 tarihli bir fiyat listesinde yer almıştır. (Fransa Cumhurbaşkanı Emmanuel Macron ise baget ekmeğin UNESCO statüsünü hak ettiğini savunmaktadır .)

KHACHAPURI, GÜRCISTAN
Gürcü haçapurisi peynir ve yumurta ile yapılır.

Taze imeruli ve sulguni peynirleriyle dolu olan haçapuri, Gürcistan'ın en sevilen atıştırmalığı olabilir. Bu leziz pide, yumuşak, mayalı hamurun tekne şeklinde bir beşik haline getirilmesiyle başlıyor ve ardından bol miktarda yumurta ve peynirle pişiriliyor. Uzatılmış şekli, yumuşak iç kısımdan çıtır çıtır, kahverengi uçlara kadar dokudaki kontrastı en üst düzeye çıkarıyor. Khachapuri uzmanları, zengin ve akışkan iç harcı sürmek için uçlarını kırmayı biliyorlar.
Gürcistan mutfağının o kadar önemli bir özelliği ki, Haçapuri Endeksi ülkenin ekonomik refahının bir ölçüsü olarak kabul ediliyor; ve 2019 yılında ülkenin Ulusal Kültürel Miras Koruma Ajansı, geleneksel haçapuriyi UNESCO Gürcistan'ın Somut Olmayan Mirası olarak adlandırdı.

PUMPERNICKEL, ALMANYA
Almanya'daki bir aile fırını, 1570'ten beri aynı çavdar ekmeği tarifini kullanıyor.

Saf çavdar unu, bu ikonik Kuzey Almanya somunlarına etkileyici bir ağırlık ve belirgin bir maun rengi kazandırıyor. En geleneksel versiyonları, 24 saate kadar sıcak ve buharlı bir fırında pişirilir. Bu, çavdar ununda bulunan şekerlerin doğal tatlılığını derin bir lezzete dönüştürmeye yardımcı olan sıra dışı bir tekniktir.
Pumpernickel, Almanya'nın Vestfalya bölgesinde yüzlerce yıldır spesiyalite olarak tüketiliyor ve hatta Soest kasabasında 1570'ten beri aynı tarifle bu doyurucu ekmeği üreten bir aile fırını bile var.

PAI BAO, HONG KONG
Pai bao, Tangzhong yöntemi olarak bilinen bir teknikten yararlanır. Fırıncılar hamuru yoğururken az miktarda pişmiş un ve su ekleyerek, nemini günlerce koruyan bir somun ekmek elde ederler.

Hong Konglu fırıncılar, buğday ununu yumuşacık tatlılara dönüştürerek hayal edilebilecek en yumuşak, en kabarık ekmekleri yaparak birbirlerini geride bırakıyorlar. Tangzhong yöntemi olarak bilinen bir teknik sayesinde Pai Bao diğerlerinden daha yüce olabilir.
Fırıncılar buğday hamurunu karıştırırken, diğer malzemelere az miktarda pişmiş un ve su eklerler; bu küçük değişiklik, ekmeğin yapısal gelişimi üzerinde büyük bir etkiye sahiptir. Sonuç mu? Günlerce nemini koruyan, harika bir yumuşaklığa sahip, sütlü bir tada sahip, anında atıştırmaya davet eden bir ekmek.

DÖKKT RÚGBRAUÐ, ICELAND
Geleneksel İzlanda ekmeği jeotermal kaplıcalarda yer altında pişiriliyor.

İzlanda'nın gayzerlerine, kaplıcalarına ve buhar bacalarına güç veren kaynayan jeotermal ısı, aynı zamanda yavaş pişirilen bu İzlanda çavdar ekmeği için doğal bir fırın görevi görüyor.
Koyu çavdar unundan yapılan hamur, jeotermal kaynakların ve diğer sıcak noktaların yakınındaki sıcak toprağa gömülmeden önce metal bir kaba konur. Geleneksel yöntemle pişirildiğinde, dökkt rúgbrauð'un yeraltı "fırınında" pişmesi tam 24 saat sürer.
Patlayıcı bir doğal kaynağın ustaca kullanımı ve Laugarvatn kaplıca kasabasında ziyaretçiler, siyah kumdaki bir delikten taze olarak çıkarılan dökkt rúgbrauð somunlarını deneyebilirler .

PARATHA, HINDISTAN
Burada Kalküta'da sokak yemeği olarak satışa sunulan parathalar sade olarak veya tuzlu iç harçlarla yenebilir.

Bu tam buğdaylı Hint lezzetinde yassı ekmekler harika bir şekilde gevrekleşiyor. Sade olarak veya tuzlu iç harçlarla servis edilebilir.
Hamurun incecik yağın üzerine katlanıp açılması, kruvasan veya milföy hamurunda kullanılan teknikle, lezzeti bol, muhteşem katmanlar elde edilmesini sağlar.
Hindistan'da yüzlerce yıldır içli buğday ekmeği yapılıyor ve hatta birkaç çeşidi, bölgenin yemeklerinin en eski yazılı açıklamalarından bazılarını içeren 12. yüzyıl Sanskritçe metni "Manasollasa"da bile anılıyor.

ROTI GAMBANG, ENDONEZYA
Roti gambang, Endonezya, Palmiye şekeri ve tarçın, genellikle Java veya Sumatra'da yetişen yapraklardan demlenen bir fincan çayla birlikte içilen roti gambang'a hafif, aromatik bir tatlılık katar.


Palmiye şekeri ve tarçın, Jakarta fırınlarında eskiden beri sevilen yumuşak bir buğday ekmeği olan roti gambang'a hafif ve aromatik bir tatlılık katıyor. gambang'ı çağrıştırıyor.
Ancak tarif için aşçılar sömürge dönemine geri dönüyor: Baharatlı bayram kurabiyelerinden Gouda veya Edam ile kaplanmış peynir çubuklarına kadar Endonezya fırıncılığı, Hollanda malzemelerini ve tekniklerini yerel tatlara uyarladı.

SANGAK, İRAN
Tahran'daki bir fırında görülen bu İran ekmeğinin adı, Farsçada "küçük taş" anlamına gelen kelimeden geliyor ve ekmeğin küçük nehir taşlarından oluşan bir yatakta pişirilmesi geleneğine atıfta bulunuyor.

Sıcak çakıl taşlarının üzerinde doğrudan pişirilen bu bağımlılık yaratan İran pidesini hazırlamak için iki usta fırıncıya ihtiyaç var. Bu kızgın yüzey buğday hamurunun üzerinde altın rengi kabarcıklar oluşturur ve sangak'a (nan-e sangak olarak da bilinir) karakteristik çiğnenebilirliğini verir. Sangak'ı fırından yeni çıkmış sıcak bir şekilde tadacak kadar şanslıysanız, çıtır kabuk ve yumuşak iç harcın oluşturduğu muhteşem tezatın tadını çıkarın. Pideyi tek başına yiyebilir veya İran usulü bir kahvaltıya dönüştürebilirsiniz: Bir parça sangak kullanarak tuzlu peyniri ve bir demet aromatik yeşil otu sarın.

SODALI EKMEK, İRLANDA
Patates mahsulleri başarısız olunca, İrlandalılar yumuşak buğday unu, ekşi süt ve kabartma tozu kullanarak ekmek yapmaya başladılar. Şimdi ise yoğun sodalı ekmek somunları tuzlu İrlanda tereyağıyla servis ediliyor.

Burada tuzlu İrlanda tereyağıyla birlikte görülen sodalı ekmek, patates mahsulünün başarısız olduğu İrlanda'da ortaya çıktı.
Kabarık ekmek elde etmek için mayaya ihtiyacınız yok: Kimyasal mayalama, asidik ve bazik bileşenlerin patlayıcı bir karışımıyla ekmeğe hava katabilir. Yerli Amerikalılar, ızgara ekmekleri mayalamak için rafine potasyum kullanmış olsalar da (kimyasal mayalamanın ilk örneklerinden biri), bu versiyon İrlanda Patates Kıtlığı'nın kıtlık yıllarında popüler hale geldi.
Patates mahsulünün başarısız olmasıyla yoksullaşan İrlandalılar yumuşak buğday unu, ekşi süt ve kabartma tozu kullanarak ekmek yapmaya başladılar. Yoğun sodalı ekmek somunları, tuzlu İrlanda tereyağıyla mükemmel uyum sağlayan nostaljik bir lezzettir.

CHALLAH, İSRAIL
Tel Aviv'deki Şuk Hacarmel pazarında görülen Çallah, İsrail'de ekmek için kullanılan genel bir terimdir.

Eğer hallahın sadece yastık gibi örülmüş ekmeklerden ibaret olduğunu düşünüyorsanız, bir kez daha düşünün; geleneksel olarak hallah, Yahudi ritüellerinde kullanılan herhangi bir ekmektir.
Yahudi fırıncılar uzun zamandır diasporanın kendisi kadar çeşitli ekmekler üretiyorlar: Kabarmış pideleri, doyurucu Avrupa somunlarını ve haşhaş tohumlu Macar şekerlemelerini düşünün.
İsrail'in modern fırıncıları bu zengin mirastan besleniyor. Ancak Cuma öğleden sonraları Tel Aviv'de, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki birçok kişinin "hallah" olarak bildiği klasik Aşkenaz versiyonlarından bolca bulabilirsiniz.
Bu altın rengi ekmekler, yumurtayla yumuşacık, bol sosla parlıyor. Ancak asıl dikkat çeken, örgüsü. Fırıncılar, hamur şeritlerini birbirine sararak, antik Kudüs Tapınağı'ndaki 12 ekmeği temsil ettiği söylenen 12 belirgin höyük oluşturuyor.

Çiğnenebilir ciabatta ekmeği, baget ekmeğiyle rekabet edebilmek için 1980'li yıllarda İtalya'da ortaya çıktı.

"Antik tahıllara" vurgu ve yüzyıllardır devam eden unlu mamul gelenekleri arasında, ekmek yapımının geçmişte kalmış gibi görünmesi mümkün.
Ancak ekmek sürekli gelişiyor ve buna en iyi örnek, 1980'lerde icat edilen bu ikonik İtalyan ekmeğidir. 1982 yılında İtalyan fırıncı Arnaldo Cavallari, Roma fırınlarını ele geçiren baget tarzı ekmeklere meydan okuyarak alçak, çiğnenebilir bir somun ekmek yarattı.
Bu, 1960'lı ve 1970'li yıllarda giderek artan endüstriyel gıda sistemine karşı tepkilerin kök saldığı zanaatkar ekmeklerin geri dönüşünde bir dönüm noktasıydı.

BAMMY EKMEĞI, JAMAIKA
Jamaika'da lezzetli bir rahatlatıcı yiyecektir.

Jamaika'da tavada kızartılan manyok keklerine verilen isim olan Bammy ekmeği, genellikle adanın taze deniz ürünleriyle birlikte servis edilen bir konfor yemeğidir.
Tavada kızartılmış manyok kekleri Jamaika'da lezzetli bir konfor yemeğidir; bammy ekmeği ise adanın ultra taze deniz ürünleriyle doyurucu bir uyum sağlar.
Bamya ekmeği yapmanın geleneksel süreci, doğal olarak oluşan siyanürden kurtulmak için rendelenmiş manyokun işlenmesiyle başlar; daha sonra elenmiş manyok posası metal halkalara preslenir. Kökeni çok eskilere dayanan bir tarif; manyok, Avrupalıların buraya gelmesinden çok önce bile Güney Amerika ve Karayipler'de temel bir besin kaynağıydı ve yerli Arawak halkının bu kökü pide yapmak için de kullandığına inanılıyor.

KARE PAN, JAPONYA
Ekmek kırıntılarına bulanıp kızartılan köri ekmeği, popüler bir Japon yemeğidir.

Mayalı buğday hamuru, Japon körisi için kullanışlı bir paket oluşturuyor ve oturarak yenen bir yemeği, kolayca yenilebilen bir atıştırmalığa dönüştürüyor.
Kare pan veya köri ekmeği, derin yağda kızartılmadan önce pankoya bulanır ve bu sayede yumuşak, sulu iç kısmıyla maksimum doku kontrastı sağlayan çıtır bir kabuk elde edilir.
Kare pan o kadar seviliyor ki, bu lezzetli lezzetin adını taşıyan suçla savaşan bir süper kahraman bile var: “Soreike! Anpanman” adlı anime dizisinin yıldızı Karepanman, kızgın köri dolgusunu ateşleyerek kötü adamlarla savaşıyor.

TABUN EKMEĞI, ÜRDÜN
Ürdün'ün başkenti Amman'da yol kenarındaki tezgahlarda fırıncılar, klasik Taboon pidelerini yapıp, dumanı tüten yığınlar halinde diziyor. 

Amman'da pişen ekmeğin kokusunu takip ederseniz, yol kenarındaki tezgahlarda fırıncıların bu klasik pideyi dumanı tüten yığınlar halinde dizdiklerini göreceksiniz.
Tabun şekillendirirken, fırıncılar yumuşak buğday hamurundan yuvarlak parçaları dışbükey bir kalıbın üzerine bastırır, sonra bunları konik bir kil fırının içine koyarlar.
Ortaya çıkan şey, buharla çıtırdayan, yoğun bir tahıl ve duman kokusu yayan, çiğnenebilir bir yuvarlak. Bu, öğütülmüş susam ve yoğurtla harmanlanmış közlenmiş patlıcan sosu olan Ürdün usulü müttebal için ideal bir folyo.

ROTI CANAI, MALEZYA
Roti pidesi, Malezya'ya Hintli göçmenlerle gelmiş olabilir, ancak ülke bu gevrek ve zengin ekmeği kendine mal etti. Malezya sosları ve körileriyle servis etmeyi deneyin.

Roti ekmeği Malezya'ya Hintli göçmenler aracılığıyla gelmiş olabilir, ancak ülke bu gevrek ve zengin ekmeği kendine özgü hale getirdi.
Roti ekmeği Malezya'ya Hintli göçmenler aracılığıyla gelmiş olabilir, ancak ülke bu gevrek ve zengin ekmeği kendine mal etti.
Sıcak bir sacda pişirildiğinde, roti canai, tereyağlı aromasıyla zengin, üst üste binen katmanlardan oluşan bir yığın haline gelir. Malezya sosları ve körilerle servis edildiğinde karşı konulmaz olan roti canai, tatlı, olgun muzlardan kızarmış yumurtalara kadar çeşitli iç malzemelerle tek başına bir öğüne dönüşür.

ĦOBŻ TAL-MALTI, MALTA
Klasik versiyonlarının hazırlanması bir günden fazla sürer ve geleneksel olarak toplumun bir araya geldiği yerler olarak kullanılan, odun ateşinde çalışan ortak fırınlarda pişirilirdi.

Malta'nın Ħobż tal-Malti yemeğinin klasik versiyonları hazırlanması bir günden fazla sürer ve geleneksel olarak ortak fırınlarda pişirilirdi.
Malta'nın ekşi mayalı ekmeğinin açık kahverengi kabuğu, yastık gibi yumuşak bir iç kısma dönüşüyor; taze domatesle ovmak veya adaların değerli zeytinyağlarını emmek için ideal.
Klasik versiyonlarının hazırlanması bir günden fazla sürer ve geleneksel olarak toplumun bir araya geldiği yerler olarak kullanılan, odun ateşinde çalışan ortak fırınlarda pişirilirdi.
Günümüzde çok az Maltalı kendi ekmeğini pişirse de, Ħobż tal-Malti Akdeniz ada ülkesi için güçlü bir sembolizm taşıyor.
Birinin gerçek doğasını keşfetmeye çalışırken, bir Maltalı, "x'ħobz jiekol dan?" diye sorabilir, kelimenin tam anlamıyla, "ne tür ekmek yiyor?"

TORTILLALAR, MEKSIKA
Morelia'da bir tortillería'da hazırlanan tortillalar, Meksika mutfağının vazgeçilmez bir unsurudur ve uzun zamandır Mezoamerika kültürünün bir parçasıdır.

İnce mısır hamuru parçaları, Meksika'da en az MÖ 700'den beri kullanılan geleneksel saclarda, sıcak comal'da kabarıp kahverengiye döner.
İster taco'ya katlanarak ister elden yenilerek, mısır tortillaları ülkenin en sevilen yiyeceklerinden biridir. Öğütülmüş mısır hamuru aldatıcı derecede basittir; sadece birkaç malzemeden yapılmış olmasına rağmen, yine de bir mutfak ustalığı zaferidir.
Mısır öğütülmeden önce kireç gibi alkali bir maddeyle karıştırılır; bu işleme nikstamalizasyon denir ve bu işlem tahılı daha besleyici ve sindirimi daha kolay hale getirir.

KHOBZ KESRA, FAS
Genellikle kadınların bir araya geldiği mahalle fırınlarında pişirilen bu alçak, yuvarlak somunların dış yüzeyleri hafif çıtırdır. Bu alçak, yuvarlak Khobz kesra ekmekleri genellikle Fas'ta kadınların bir araya geldiği topluluk fırınlarında pişirilir.

Fas medinesinde pişen ekmeğin zengin kokusunu takip ettiğinizde, kendinizi ferran adı verilen mahalle fırınlarından birinde bulabilirsiniz. Yerliler, ülkenin en lezzetli ekmeklerinden biri olan khobz kesra'yı pişirmeye hazır yumuşak buğday hamuru turlarını buraya getiriyor.
Alçak ve yuvarlak somunların hafif çıtır dış yüzeyleri, Fas sofralarında kendilerine gurur verici bir yer edinmelerini sağlarken, yumuşak dokuları aromatik tajin sosunu emmek için idealdir.

KIZARMIŞ EKMEK, NAVAJO ULUSU
Genç Navajo Kadını Navajo Taco'ları İçin Kızarmış Ekmek Pişiriyor

Navajo kızarmış ekmeği ihtiyaçtan doğmuş olsa da güç ve dayanıklılığın sembolü olarak varlığını sürdürmüştür. Altın rengi, çıtır kızarmış ekmek dilimleri Navajo Ulusu'ndaki birçok kişi için hem memleketin tadını hem de trajik bir tarihin hatırlatıcısıdır.
Navajo halkı 1864 yılında ABD hükümeti tarafından Arizona topraklarından çıkarılınca, geleneksel fasulye ve sebze yetiştirmenin zor olduğu New Mexico topraklarına yerleştiler.
Hayatta kalabilmek için devletin sağladığı beyaz un, domuz yağı ve şeker stoklarını kullanıyorlardı ve zaruri ihtiyaçtan dolayı kızarmış ekmek üretiyorlardı
Kızarmış ekmek artık azmin ve geleneğin simgesi ve powwow'lardan aile toplantılarına kadar her yerde sevilen bir ikram.

TIJGERBROOD, HOLLANDA
Tijgerbrood'un "Hollanda çıtırtısı" denen benekli üst kısmını oluşturmak için Hollanda'daki fırıncılar, pişmemiş beyaz ekmek somunlarını pirinç unu, susam yağı, su ve mayadan oluşan yumuşak bir karışımla kaplıyorlar.

"Hollanda" lezzetini Hollanda çıtırtısına dönüştüren tijgerbrood, her çıtır lokmada kabuk severlerin başyapıtıdır.
Tijgerbrood'un benekli üst kısmını oluşturmak için fırıncılar, beyaz ekmeğin pişmemiş somunlarının üzerine pirinç unu, susam yağı, su ve mayadan oluşan yumuşak bir karışım sürerler. Isı, dış yüzeyini çıtır çıtır atıştırmalık parçalarına dönüştürür ve tijgerbrood somunları sandviçler için çok sevilir. (Amsterdam'ın Eski Dünya fırınlarından çok uzakta olan San Francisco, Dutch Crunch'ı sandviç ekmeği olarak da tercih ediyor.)

RĒWENA PARĀOA, NEW ZEALAND
Avrupalı ​​yerleşimciler patates ve buğdayı Yeni Zelanda'ya getirdiler, ancak yerli Maori halkı bu yenilikçi ekmekle ithal edilen malzemeleri kendilerine mal ettiler.
Avrupalılar Yeni Zelanda'ya patates ve buğdayı getirdiler, ancak yerli Maori halkı bu malzemeleri rēwena parāoa olarak bilinen bu ekmeğe dönüştürdü.
Avrupalı ​​yerleşimciler patates ve buğdayı Yeni Zelanda'ya getirdiklerinde, yerli Maori halkı ithal edilen malzemeleri bu yenilikçi ekmekle kendilerine mal ettiler.
Hamuru yoğurmak için patatesler haşlanır ve daha sonra ekşi maya benzeri bir maya haline getirilerek fermente edilir ve bu da bitmiş ekmeğe tatlı-ekşi bir tat verir.
Günümüzde rēwena parāoa, tereyağı ve reçelle katmanlandığında veya Maori halkının uzun zamandır lezzetini tattığı çiğ balıkla servis edildiğinde sevilen bir lezzet haline geliyor.

LEFSE, NORVEÇ
Bu patatesli pide, yumuşak hamurun oluklu bir iğneyle açılıp sıcak bir sacda pişirildiği bayram günlerinde çok sevilen bir yemektir. Lefse patatesli bu pide, Norveç tatillerinin favorilerindendir. Shutterstock Kuzey Avrupa'yı pide ülkesi olarak düşünmüyorsanız, lefse'yi tatmamışsınız demektir.

Norveç patatesli pidesi, yumuşak hamurun oluklu bir iğneyle açılıp sıcak bir sacda pişirildiği bayram günlerinin favorisidir. Norveç'in geleneksel lezzetlerinden birini tatmak için, tereyağı, şeker ve bir tutam tarçınla sarılmış sıcak bir lefse yiyin.
Patates, Norveç mutfağına 18. yüzyılda eklenmiş bir yiyecek olsa da İskandinav pidesi en az Vikingler kadar eskidir.

PODPLOMYK, POLONYA
Bu mayasız pideyi lezzetli bir şekilde kullanmak için sıcak bir podplomyk ekmeğinin üzerine beyaz peynir ve meyve reçeli sürün.
Polonya'da, yemek yiyenler bu mayasız pideyi lezzetli bir şekilde kullanmak için sıcak bir podplomyk yuvarlağını beyaz peynir ve meyve reçelleriyle kaplıyorlar.
Sıcak bir podplomyk ekmeğinin üzerine beyaz peynir ve meyve reçeli sürerek eski usul Polonya ev yemeklerinin tadını çıkarabilirsiniz.
Mayasız pide, kahverengi kabarcıklarla kaplıdır. İçeriğinde buğday unu, tuz ve su bulunan podplomyk, pidelerin geniş aile ağacında lezzetli ve basit bir giriştir.
Podplomyk hamuru ince açıldığı için, geleneksel olarak diğer ekmekler fırına girmeden önce pişirilirdi. Orta Çağ'da, taşınabilir ekmekler dostluğun bir göstergesi olarak komşular ve ev halkıyla paylaşılırdı. (Bugün bu gelenek, Noel zamanı oplatek gofretlerinin takas edilmesiyle sürdürülmektedir.)

BROA DE MILHO, PORTEKIZ
Portekiz. Kuzey Portekiz'e özgü bu doyurucu köylü ekmeğinin en geleneksel versiyonu için mısır ve karabuğday taş değirmende öğütülür, elenir ve tahta bir teknede yoğrulur.

Kuzey Portekiz'den gelen bu doyurucu köylü ekmeği broa de milho olarak bilinir. Kuzey Portekiz'e özgü bu doyurucu köylü ekmeğinin en geleneksel versiyonu için mısır ve karabuğday taş değirmende öğütülür, elenir ve tahta bir teknede yoğrulur. Ekmekler odun ateşinde, taş fırınlarda pişirildiğinde, unlu kabuk parçalarından oluşan bir takımada derin çatlakların üzerine yayılır. Fırınlar, doğal bir fırın zamanlayıcısı görevi gören ekmek hamuruyla kapatılır: Hamur şeritleri kızarmış kahverengiye döndüğünde ekmek hazırdır.
Avrupalılar Amerika kıtasına gelene kadar mısırın tadına bakmadılar, ancak toprak koşullarının buğday yetiştirmeye pek uygun olmadığı Kuzey Portekiz bölgelerinde mısır büyük bir istekle benimsendi.

KARAVAI, RUSYA
Geleneksel Rus karavai ekmeği özellikle bayramlarda çok beğeniliyor.

Ekmek pişirmek, Rus bayramlarında, altın karavai somunlarının hamur çiçekleri, hayvanlar ve girdaplarla süslendiği bir sanata dönüşüyor.
Düğünlerde ekmek başroldedir ve pişirme sürecini düzenleyen ayrıntılı kurallar vardır: Geleneksel olarak, mutlu bir evli kadın hamuru yoğurmalı ve evli bir erkek yuvarlak somunu fırına sürmelidir.
Yuvarlak şekli bile kadim bir sembolizm taşıyor ve antik güneş tapınımına dayandığı düşünülüyor. Şimdi ise yeni bir çiftin sağlık ve refahını garantilemek için pişiriliyor.

PANE CARASAU, SARDINYA
Çıtır çıtır fırınlanmış pane carasau tabakaları parşömen inceliğindedir ve bu da Sardunya'nın antik yassı ekmeğine melodik bir lakap kazandırmıştır: carta di musica veya nota.

Bir zamanlar Piedmont-Sardunya Krallığı'nın bir parçası olan bu dağlık adanın mutfağı, anakara İtalya'dan farklılığını koruyor. Buradaki en ikonik yiyecekler arasında, melodik bir takma adı olan " carta di musica" veya "nota" olan incecik bir ekmek olan "pane carasau" yer alıyor.
Pane carasau, klasik bir pide gibi başlasa da, onu ideal bir seyahat arkadaşı yapan bir Sardunya dokunuşu var; pideler fırında kabardıktan sonra, yatay olarak iki ince parçaya kesiliyor. Bu parçalar ikinci kez pişiriliyor ve ekmeğin aylarca dayanacak kadar kuruması sağlanıyor.

PROJA, SIRBISTAN
Sırp proja'sının veya mısır ekmeğinin sıcak kareleri, ülkenin etli güveçlerinin favori eşlikçisidir. Proja, Sırbistan'da sevilen bir mısır ekmeği türüdür.

Sırp proja'sının (mısır ekmeği) sıcak kareleri, ülkenin zengin et güveçlerinin favori eşlikçisidir.
Genellikle aile yemekleri için taze pişirilen ve fırından yeni çıkmış sıcak servis edilen ev yapımı bir yemektir. Öğütülmüş mısır, tuzlu kaymak peynirinden çıtır çıtır serpiştirilmiş mısırlara kadar tuzlu soslara hafif tatlı bir lezzet katar.

GYERAN-PPANG, GÜNEY KORE
Gyeran-bbang veya yumurtalı ekmek, Güney Kore'de un, şeker ve yumurtadan yapılan meşhur bir sokak yemeğidir.

İçinde bütün bir yumurtanın pişirildiği, tek tek büyük boy buğday ekmekleri olan gyeran-ppang'ın her somununda gömülü bir hazine vardır.
Basitçe "yumurtalı ekmek" anlamına gelen gyeran-ppang, Seul sokaklarında sevilen bir yiyecektir ve kahvaltıda veya günün herhangi bir saatinde sıcak olarak yenir.
İçine jambon, peynir ve kıyılmış maydanoz eklenerek hazırlanan bu tatlı-tuzlu lezzet, Güney Kore'nin uzun kışları boyunca tok kalmasını sağlayan, mideyi ısıtan bir atıştırmalık.

APPAM, SRI LANKA
Pirinç unu ve hindistan cevizi sütünden yapılan ince, fermente bir hamur, Sri Lanka'nın en yaygın lezzetlerinden biri olan appam'ı pişirmek için kullanılan kase şeklindeki tavalarda çıtır çıtır oluyor.
Sri Lanka'nın en yaygın lezzetlerinden biri olan Appam, pirinç unu ve Hindistan cevizi sütünden yapılan bir hamurla yapılır.
Sri Lanka'nın en yaygın lezzetlerinden biri olan appam'ı pişirmek için kullanılan kase şeklindeki tavalarda, pirinç unu ve hindistan cevizi sütünden yapılan ince, fermente bir hamur çıtır çıtır oluyor. Genellikle "hoppers" olarak adlandırılan bu fısıltı kadar ince krep, sıcakken, tercihen bir Colombo sokak yemeği tezgahının etrafında dururken yenildiğinde en iyisidir.
Sri Lanka'da appam için en sevilen malzemeler arasında Hindistan cevizi sambal ve tavuk köri bulunur; isterseniz yumurtalı da sipariş edebilirsiniz. Yumurta severler için, appamın ortasına bütün bir yumurta kırılır ve üzerine zengin aromalı bir acı biber salçası eklenir. Appam ayrıca Güney Hindistan'da da popülerdir.

KISRA, SUDAN VE GÜNEY SUDAN
Bir gece boyunca mayalanma, bu krep benzeri yassı ekmeğe lezzetli bir tat katıyor ve sorgum ununun hafif, topraksı aromasını ekşi bir tatla dengeliyor.
Kisra, Sudan ve Güney Sudan'da güveç ve diğer yiyeceklerin üzerine konan krep benzeri bir yassı ekmektir.
Bir gece boyunca mayalanma, bu Sudan yassı ekmeğine lezzetli bir tat katıyor ve sorgum ununun hafif, topraksı aromasını ekşi bir tatla dengeliyor.
Krep benzeri kisrayı yapmak pratik ve sabır gerektirir, ancak bunları düz bir metal tavada pişirme sanatında ustalaşırsanız, klasik bir Sudan lezzetiyle tanışmış olursunuz.
Etiyopya injerası gibi kisra da hem temel bir gıda hem de yenilebilir bir mutfak gerecidir. Sudan'ın en sevilen yemeklerinden biri olan doyurucu güveçlerin baharatlı lokmalarını almak için süngerimsi ekmeğin parçalarını kullanın.

LIMPA EKMEĞI, İSVEÇ
Ticari maya henüz piyasaya çıkmadan önce, bira üreticileri mayayı bira partilerinden toplayıp fırıncılara satardı. Bu miras, hafif çavdar ekmeğinin asiditesini artık portakal suyundan alsa da, vörtlimpa'da yaşamaya devam ediyor.

Limpa ekmeği, İsveç'te sevilen bir çavdar ekmeği türüdür ve orijinal olarak biradan elde edilen maya kullanılarak yapılır.
Ticari maya henüz piyasada yokken, bira üreticileri ve fırıncılar birlikte çalışırlardı: Bira üreticileri, ürettikleri biralardan mayayı toplar ve bunu fırıncılara verirlerdi; fırıncılar da ekmeklerine hafif bir bira aroması katardı.
Bu miras, İsveç'in vörtlimpa'sında yaşamaya devam ediyor: Limpa somun anlamına gelirken, vört ekşi bir doz bira şırası anlamına geliyor. İngilizcede limpa ekmeği olarak bilinen bu hafif çavdar ekmeği, artık asiditesini bira şırasından değil, portakal suyundan alıyor.

BALEP KORKUN, TIBET
Geleneksel Tibet yassı ekmeğine balep korkun denir ve Hint naan ekmeğine benzer.

Soğuğa dayanıklı arpa bitkileri Tibet Platosu'nda binlerce yıldır yetişiyor ve bu tahıl uzun zamandır oradaki yüksek rakımlı beslenmenin temel gıdası olmuştur.
Balep korkun genellikle buğdaydan yapılırken, bu yassı ekmeğin geleneksel versiyonları fındıksı bir aromaya sahip kavrulmuş arpa unu olan tsampa ile şekillendirilir.
Bu zengin tadı olan un, Tibet kimliğinin o kadar önemli bir parçası ki, bir hashtag haline getirildi ve rap şarkılarında yer aldı . (Dalay Lama bile bunu kahvaltıda yiyor. )

SIMIT, TÜRKIYE
Simit Türkiye'de yol kenarlarında sıkça tüketilen bir yiyecektir.

Susama bulanıp halka şeklinde sarmal hale getirilen simit, Türkiye'nin en sevilen atıştırmalıklarından biri olabilir.
Birkaç on yıl önce, satıcılar tepsiler dolusu ekmekle İstanbul sokaklarında dolaşırdı, ancak artık başkentte gezgin ekmek satıcıları nadir bulunuyor.
Bunun yerine, yolcular günlük simitlerini yol kenarındaki tezgahlardan alıyorlar; koyu renkli simitler düzinelerce istiflenmiş. Cilalı bir kabuk, ekmeklere hafif bir tatlılık katıyor; simitler odun ateşinde fırınlara koyulmadan önce şekerli suya veya inceltilmiş pekmeze batırılıyor; bu kaygan sır, yoğun sıcakta karamele dönüşüyor.

CRUMPETS, BIRLEŞIK KRALLIK
Mayalı buğday hamuru, bu ızgara lezzet için süngerimsi bir kek haline gelir ve reçel, tereyağı veya krema ile kaplandığında İngilizlerin favorisi haline gelir.

İngiltere'de çok sevilen bu sac keki süngerimsi bir yapıya sahip olup üzerine reçel veya krema sürülerek tüketilebilir.
Mayalı buğday hamuru, reçel, tereyağı veya krema ile sürüldüğünde İngilizlerin favorisi olan bu ızgara lezzet için süngerimsi bir kek haline geliyor.
Halka kalıplar, yağlanmış bir sacda dökülebilir hamuru içerir ve her bir çöreğin bir tarafı altın rengine dönene kadar pişirilir. Doğu Avrupa zwieback ve çıtır krakerleri gibi, çörekler de çoğunlukla iki kez pişirilmiş ekmek olarak yenir; servis edilmeden önce yuvarlaklar ikiye bölünür ve kızartılır.

BISKÜVILER, AMERIKA BIRLEŞIK DEVLETLERI
Ayranlı bisküviler, ABD'nin güneyinde geleneksel olarak pişirilen, yemeklere eşlik eden ve kahvaltılık sandviç olarak da kullanılabilen bir yiyecektir.

Üzerine tereyağı sürülen veya sos damlatılan bisküviler, Amerika Birleşik Devletleri'nin en lezzetli tatlarından biridir. Ancak bu, yapımının kolay olduğu anlamına gelmez: Yumuşak ve kabarık bisküviler elde etmek için hızlı eller ve nazik karıştırma gerekir.
İç Savaş öncesi Güney'de bisküviler, pazar akşam yemeklerinin özel bir ikramı olarak görülüyordu. Günümüzde ise, benzin istasyonlarındaki barbekülerden ev yemeklerine kadar neredeyse her yerde bulunuyorlar.
Sırrın bir kısmı, genellikle Beyaz Zambak gibi düşük proteinli bir un olan unda gizli. Beyaz Zambak için kullanılan yumuşak buğday, uzun mesafeli gıda taşımacılığından önce Güney eyaletlerinde yetiştiriliyordu. (Şimdi Ortabatı'da öğütülüyor.)

NON, ÖZBEKISTAN
Bu tipik Özbek pidesi Orta Asya ülkesinde bölgeden bölgeye değişiklik göstermektedir.

Özbekistan'ın geleneksel tandır fırınlarında, kıvrımlar, girdaplar ve damgalarla süslenmiş yuvarlak ekmekler üretilerek, yassı ekmekler sanata dönüşüyor.
Özbek ekmeği, Taşkent'in çiğnenebilir versiyonlarından Semerkant'ın siyah çörek otuyla kaplı ekmeklerine kadar bölgelere göre değişiklik gösterir. Ekmekler fırından çıkar çıkmaz, sıcak ekmekleri pazarlara ve kafelere taşıyan bir grup bisikletli kuryeye teslim edilir.

AREPA, VENEZUELA
Arepalar, Venezuela ve diğer Güney Amerika ülkelerinde kahvaltı, öğle veya akşam yemeğinde tüketilen tipik bir yiyecektir.

Venezuelalı arepa ustaları Areperos, mısır hamurundan yaptıkları altın sarısı hamur parçalarını sıcak saclara yerleştirerek, bu tombul pidelere lezzetli bir şekilde kızarmış bir kabuk ve yumuşacık, buharı tüten bir iç kısım kazandırıyor.
Arepalar, Avrupalıların Güney Amerika'ya gelmesinden çok önce Venezuela ve çevre bölgelerde yapılıyordu ve besleyici mısır ekmekleri basit olandan karmaşık olana kadar çeşitlilik gösterebiliyordu.
Kahvaltıda, onları ikiye bölüp tereyağlı olarak deneyin. Lezzetli iç harçları, kremalı sosları ve ateşli salsasıyla arepalar, başlı başına doyurucu bir öğüne dönüşebilir.

MALAWACH, YEMEN
Malawach yapmak için Yemenli fırıncılar hamuru bir yufka haline getirip eritilmiş tereyağının üzerine katlarlar. Hamur, tepeden düğümlenir ve tekrar açılır, üst üste binen katmanlardan tereyağı damarları geçer. Shutterstock

Yassı ekmeklerin aile ağacı Orta Doğu'ya ve ötesine kadar uzanır, ancak Yemen'deki Yahudi cemaatinin versiyonu çoğu yemekten daha zengin bir lezzettir.
Malawach yapmak için fırıncılar buğday hamurunu ince bir tabaka halinde açıp eritilmiş tereyağının üzerine katlarlar. Hamur gevşek bir topuz haline getirilip tekrar açılır ve üst üste binen katmanlardan tereyağı damarları geçer.
Tavada kızartılan hamur ocaktan buhar çıkararak çıktığında, üzerine dökülen siyah çörek otu veya susam, hamura doku ve lezzetli bir çıtırlık katar.