TURİZM VE TURİZMCİ

Yazılarını zevkle okuduğum ve 'Niye büyük gazetelerde yazmaz' diye de merak ettiğim Ateş Nesin dostumuz, 2009’un son yazısında turizmcilerden şikayet ediyor. Turkiyeturizm.com gibi gece gündüz çalışılarak bu noktaya getirilmiş sitede yazılarının değer bulmamasından şikayet ediyor. Bu arada turizmciye serzenişte bulunuyor. Gereği gibi okumayı, yazmayı sevmediklerinden, kendi branşları da dahil yeterli derecede gazete, dergi ve kitap okumadıklarından dem vuruyor. Hatta diyor ki ”Turizmciler ne yazık ki aynen bakkal esnafı gibi hareket ediyorlar. Hele bir de o rezalet Türkçeleri yok mu “diyor.

Üstad bu konuda biraz fazla ileri gitmiş ama bir gerçeğe de parmak basıyor. Turizm uzun yıllar Galatasaray Lisesi mezunlarının “İstanbul’un lüks otelleri” turizmdir anlayışında kaldı. 1980’lerdeki devletin önderliğindeki açılım ve teşvik ile birlikte Güney Akdeniz Projesi ve onu takip eden Bodrum-Marmaris açılımı ile turizme Anadolu sermayesi girdi ve sonu bu oldu. Turizmin bir eğitim işi unutuldu. Ben bilirim diyen çarıklı yatırımcı otel yönetmeye başladı ve maalesef ekol yetişmedi. Eskilerde yani Fransız ekolunden gelenlerde, Dışişlerinin monşerlerinden öteye geçemeyince sayın üstadın teşhisi ortaya çıktı. Gerçekten ben toplumun karşısında hatta Cumhurbaşkanının huzurunda nasıl konuşulacağını bilmeyen ama büyük otellerimizde yöneticilik yapan (!) ve kendilerini bir dirhem geliştirmeyen kazmalar-monşerler gördüğüm için üstada ve teşhisine hiç hayret etmiyorum.

Bu ülke turizmden büyük paralar kazanıyor. Daha da potansiyelini tam kavramış değil. Her şey gibi burada da başarı “hospitality “dediğimiz konuk ağırlama sanatında. Bu da insan kaynağının kalitesine bağlı. Gezdiğimiz gördüğümüz yerlerde bu konuya çok önem verildiğini biliyoruz.

Nesin Üstadın dediği gibi kendimizi her bakımdan geliştirmemiz gerekiyor. TurkiyeTurizm.com gibi fevkalade değerli bir Turizm Web sitesinden haberi bile olmayan ama ahkam kesen turizmciler var. TYD’de rahmetli Barlas Küntay’dan sonra olduğu yerde kaldığı için bu konuya eğilmiyor. TYD amaç değil, araç olarak işlev yaptıkça sektöre değil, bir kısım turizm yatırımcısına hizmet verdikçe bir yere varamaz. Dernekçilik ayda yılda bir yenilen toplu yemek anlayışından çıkmadıkça amacına ulaşamaz. Turizm’in başarısının nelere bağlı olduğunu daha anlayamadık.