SEYAHAT DÜNYASI EN SEVİLEN GELENEĞİNİ KURTARABİLİR Mİ?

LONDRA- Dijital iletişim ve sosyal medya, seyahat ederken anında iletişimde kalmamızı sağlıyor, ancak geleneksel posta yoluyla gönderilen kartpostallar hala gezginleri bir araya getiriyor. BBC yazarı seyahate çıkanın gezdiği yerlerin fotoğraflarını içeren kartpostalların yakınlarına gönderilme geleneğini gündeme taşıdı.
Tayland'ın Koh Chang adasında kavurucu bir sabahtı ve bir kafede oturmuş, küçük, dikdörtgen bir karton parçası üzerinde terliyordum. Tozlu bir kartpostal rafının köşesinde duran bu kartonu, yapışkan pirinç ve doğranmış mango dolu plastik bir kabı taşırken geçerken fark etmiştim. Kuzey Carolina'daki en iyi arkadaşıma göndermek için günlerdir arıyordum – ortaokuldayken ailesi taşındığından beri 10 yıldan fazla süredir bu bizim geleneğimizdi.

Raftan en sevdiğim fotoğrafı, kaldığım beyaz kumlu plajın fotoğrafını seçtim, kart ve pul parasını ödedim, mor bir kalemle bir mesaj yazdım ve adanın ana caddesinde dışarıda bulunan kırmızı posta kutusuna attım. Beş dakikadan kısa bir sürede ve yaklaşık 50 baht (1,13 £) karşılığında, kıtalar ve zaman boyunca bizi birbirimize bağlayan sevgili geleneğimizi sürdürmüş oldum.

Eski tarz bir aşk

Arkadaşım ve ben, giderek nadirleşen bir türün parçasıyız. "Keşke burada olsaydın" mesajı gönderme veya sosyal medyaya bir fotoğraf galerisi yükleme yeteneği de dahil olmak üzere dijital iletişimin anlık doğası, geleneksel posta yoluyla gönderilen kartpostalları seyahat tiyatrosunda küçük bir karakter haline getirdi. Buna zamanın bir işareti diyebiliriz: ABD Postanesi şu anda 15 milyar dolar borçlu ve yalnızca 2025 yılında 9 milyar dolardan fazla zarar etti. Mektup ve kartpostalları içeren birinci sınıf posta, ABD'de son 15 yılda %50 oranında azaldı ve önümüzdeki on yılda %29 daha

azalması bekleniyor. 2024 yılında Amerikalılar yaklaşık 325 milyon damgalı kart ve kartpostal gönderdi ; bu, 2000 yılında gönderilen 2,7 milyardan fazla karta kıyasla şaşırtıcı bir düşüş. Danimarka'da, ülkenin devlet tarafından işletilen posta servisi PostNord, bu yılın başlarında 2025 yılı sonuna kadar mektup dağıtımını sonlandıracağını duyurdu. 2000 yılından bu yana mektup hacminde %90'lık bir düşüşe işaret eden ülke, 400 yıllık bir mirasa son vererek ikonik kırmızı posta kutularını kaldırmaya başladı.

Birçoğu için kartpostal göndermek, geçmiş bir dönemin kalıntısı haline geldi. Ancak bu retro seyahat geleneği tehlike altında olsa da, her zaman en iyi yaptığı şeyi sessizce yapmaya devam ediyor: sevdiklerimizi bir araya getirmek. Kartpostalları kurtarma çağrıları, TikTok ve Instagram gibi sosyal medya kanallarında yayılıyor; #postcard etiketi , takas duyuruları ve kart süsleme ipuçları içeren 6,5 milyon gönderiye ulaşıyor. Bebek kuşağından milenyum kuşağına ve Z kuşağına kadar gezginlerin, sevdikleriyle daha anlamlı bir şekilde iletişim kurmanın bir yolu olarak kartpostalları hala kullandıkları açıkça görülüyor.

İlk kartpostallar, 1800'lerin ortalarında, boş zaman seyahat endüstrisinin gelişmesiyle ortaya çıktı 

Kısa ve öz seyahat deneyimi

Kartpostallar, 19. yüzyılın ortalarında, gelişen turizm endüstrisiyle birlikte ortaya çıktı. Seyahat deneyimleri etrafında bütün bir ekonomi kurulurken, kartpostallar ucuz ve kolay bir iletişim yolu olarak hızla popüler hale geldi, diye açıklıyor seyahat ve turizm tarihçisi Jordan Girardin. İlk kartpostalların ön yüzünde mesaj için küçük bir alan bulunan bir görsel yer alırken, arka yüzü pul ve adres için ayrılmıştı. Seyahat ederken aile üyelerine kartpostal gönderen bir milenyum kuşağı üyesi olan Girardin, "Kartpostallar turizm deneyimini tanıtmak için tasarlanmıştı," diyor. "Belirli bir yerin belirli bir itibarı ile reklamını yapmakla çok ilgisi vardı... görsel bir etkiye sahip olmak gerçekten çok önemliydi."

Birleşik Krallık'ta 1871'de yaklaşık 75 milyon kartpostal gönderilmişti ve 1910'a gelindiğinde ülke yılda 800 milyondan fazla kartpostal gönderiyordu. Bir tarafında resim, diğer tarafında mesaj ve adres için boşluk bulunan, bugün bildiğimiz kartpostallar 20. yüzyılın başlarında ortaya çıktı ve ABD'de " Kartpostalların Altın Çağı " olarak bilinen, 1907 ile 1915 yılları arasında süren kartpostal toplama ve gönderme çılgınlığını başlattı. 1913'e gelindiğinde Amerikalılar yılda 900 milyondan fazla kartpostal gönderiyordu .

San Francisco bölgesinde yaşayan sanatçı Ginger Slonaker, seyahat deneyimlerini paylaşmanın en hızlı ve en ucuz yolu kartpostallar iken büyümüş bir "baby boomer" kuşağı üyesi olarak, barların, restoranların ve sanat galerilerinin kartpostalları adeta bedava dağıttığını hatırlıyor. Yurtdışında yaşarken, ailesine ve kayınvalidesine haftada birkaç tane kartpostal yazıp gönderiyordu. "Sadece hayatımda olup bitenlerin küçük bir parçası olmalarını istedim," diye açıklıyor. "Kartpostal almak özeldi... çünkü yeni bir yere seyahat etmekle ilişkilendiriliyordu."

1990'larda internetin yükselişiyle birlikte kartpostallar cazibesini kaybetmeye başladı – ama herkes için değil. Slonaker artık kartpostaldan daha çok mesaj gönderse de, her ay arkadaşlarına birkaç tane göndermeye devam ediyor. Sonuçta, mesajlaşmanın da bir sınırı var: "Elbette kişiliğiniz tam olarak yansımıyor. Ve kaç kere gülen emoji gönderebilirsiniz ki?"

30 yıldır kartpostal gönderen, Y kuşağına mensup bir seyahat yazarı ve editörü olan Melissa McGibbon, kartpostalları "en iyi hatıra" olarak nitelendiriyor. "Herkes bunun modasının geçtiğini ve artık pek çok kişinin bunu yapmadığını düşünüyor. Ancak bence hâlâ aramızda bunu yapan çok sayıda insan var."

Kartpostallar, on yıllardır gezginleri bir araya getiriyor

Yaklaşık 60 ülkeyi ve neredeyse 50 eyaletin tamamını ziyaret eden McGibbon, Kahire'deki bir çarşıda kartpostallar için pazarlık yapmış, Tokyo'nun Shibuya Kavşağı yakınlarında kartpostal aramış ve hatta Galapagos Adaları ve Antarktika'dan bile kartpostal göndermiştir. Çocukluğunda büyükanne ve büyükbabasıyla paylaştığı bir ritüel olarak başlayan bu uğraş, yıllar içinde 75 kişiden oluşan bir seyahat arkadaşı listesi oluşturmuştur. "Bu, 'Seni düşünüyorum' demenin çok uygun fiyatlı bir yolu," diyor. "Gittiğim her yer için kartpostal aramak bana bir amaç, bir görev veriyor."

Yeni nesil seyahat yazarı ve içerik üreticisi James Barrett için kartpostallar "bir nevi zaman kapsülü gibi. Tatildeyken birini düşündüğünüzü göstermenin ve evlerinde fazla yer kaplamamanın mükemmel bir yolu." Yedi kıtanın tamamını gezmiş olan Barrett, ister Fiji ve dünyanın kutup ayısı başkenti Churchill gibi uzak yerlerden, ister Yunanistan ve Disneyland'den olsun, seyahat ettiğinde her zaman erkek arkadaşına ve aile üyelerine kartpostal gönderiyor. Ayrıca, gidilen yer özellikle özel ise bazen kendine de gönderiyor. "Bir kartpostal almanın, bir kısa mesajdan çok daha fazla etkisi var. Muhtemelen birinin alabileceği en düşünceli hediye," diyor.

Temellere dönüş

Sosyal medyanın kusursuz fotoğraflar ve özenle hazırlanmış anlarla dolup taştığı bir dönemde, sevdiklerimizle sessiz anları paylaşmak için kaleme sarılmanın somutluğu hiç bu kadar derin olmamıştı. Serbest çalışan bir yaratıcı ve tercüman olan Sofía Korous Vázquez için, mütevazı kartpostalın tam da bu çekiciliği burada yatıyor.

Kartpostallar, dijital formatların sunmadığı, amaca yönelik bir iletişim deneyimi sunar 

"İletişim açısından daha bilinçli bir şey sunuyor. Günümüzde, mesajların anlık olması ve etrafındaki aciliyet kültürü nedeniyle, daha az samimi geliyor," diyor. "Bu geleneği canlı tutmanın romantik ve eğlenceli bir yanı var." Z kuşağına mensup olan Vázquez, ilk kartpostallarını çocukken Baby Boomer kuşağından olan büyükanne ve büyükbabasına yazmaya başlamış. Bugün ise bunları arkadaşlarına gönderiyor.

Ona göre kendi kuşağı, milenyum kuşağı veya baby boomer'lar kadar sık ​​kartpostal göndermiyor olabilir, ancak sosyal medyada belgelendiği ve 210 ülkede 800.000'den fazla üyesi olan küresel bir kartpostal değişim programı olan Postcrossing gibi projeler aracılığıyla görüldüğü üzere , kartpostallar hala çekiciliğini koruyor; bu program 20. yılını kutluyor. Postcrossing'in kurucusu Paulo Magalhães, "Aldığımız e-posta selinde bir e-posta hızla kayboluyor," diyor. "Ama bir kartpostal? Dikkat çekiyor ve hemen buzdolabı kapağına veya masamıza asılmayı hak ediyor."

Kartpostal almanın ve göndermenin verdiği keyiflere rağmen, günümüzde bu ritüel bazı zorlukları da beraberinde getiriyor. McGibbon, postaya verilmeye değer bir kartpostal bulmanın bile zor olabileceğini fark etti. Hediyelik eşya dükkanlarının estetik açıdan hoş kartpostallar ve pullar satmaya öncelik vermesi durumunda, daha fazla gezginin bu uygulamaya ilgi duyacağına inanıyor. "Bu bir altın madeni olurdu," diyor.

Küresel posta sistemini sarsan fon yetersizliği, Vázquez ve Barrett gibi gezginleri de yurtdışından kartpostal göndermekten çekinir hale getirdi. Barrett genellikle ABD'ye döndüğünde kartpostallarını postayla gönderiyor veya bazı durumlarda elden teslim ediyor. "Biraz paranoyakım, kartpostalın alıcıya ulaştığından emin olmayı tercih ederim," diye açıklıyor.

• Seyahat hatıralarını satın alma şeklimizi değiştirmenin zamanı geldi mi?

Zorluklara rağmen, McGibbon hayatı boyunca binlerce mektup gönderdi ve durmaya niyeti yok. "Uzun vadede belki de en akıllıca finansal karar değil, çünkü pul fiyatları sürekli artıyor, ama bu ilişkilere yapılan bir yatırım."

Girardin, seyahat ederken insanların en çok iletişim kurduğu yöntemin artık kartpostal yazmak ve göndermek olmasa da, özellikle temsil ettikleri değerleri takdir eden insanlar arasında bunun hala bir geleceği olduğuna inanıyor: "İnsanların geçmişte yaptıklarıyla şimdi yaptıkları farklı. Ama aynı zamanda da aynı: Seyahat ederken bir keşif anını tanımlamaya ve bunu insanlarla paylaşmaya çalışıyoruz."

Kuzey Karolina'daki arkadaşımın Tayland kartpostalımı alması neredeyse altı hafta sürdü; o zamana kadar mesajım çoktan unutulmuştu, bu da ikimizi de şaşırttı ve sevindirdi, tıpkı eski bir kameradan film banyo etmek gibi. Kartpostal yazmak, seyahat ederken zamanımı ve sevdiklerimi daha bilinçli kullanmam gerektiğini hatırlatıyor. Ve bu her zaman bir Instagram fotoğrafından daha iyidir.