ANDIMIZI BEĞENMEYENLERE

Sabahları ofise giderken en büyük zevkim favorim olan bir kanalı dinlemek. Özetle çok şey veren bir haber kanalı. Birkaç gazete temsilcisinin de yorumlarıyla faydalı bir program oluyor. Ciddi bir program.
Ancak meşhur demokrasi paketinden sonra ki bir programda yorumlarını beğendiğim iki gazetecinin kaldırılan andımız hakkındaki düşüncelerini öğrendikten sonra gerçekten sukutu hayale uğradım.
Ben mi yanlış düşünüyorum. Onlar mı başka kuşaktan anlamış değilim. Deseler ki içindeki Türklük yanlış kabul edeceğim. Ancak tenkit ettikleri şey, çocukların sabahları asker gibi dizdirilip andı söylemeleriymiş. Çocuklar sözleri ezberledikleri için ne söylediklerinin bile farkında değillermiş.
Peki kardeşim hepimiz kazık kadar adamlar olduk. Gözü kapalı bu yaşlarda andı zevkle mırıldanabildiğimize göre ruhumuza kadar işlemesine ne dersiniz? Yetişkin olupta bu yaşında andı ezbere söyleyemeyecek kimse göremezsiniz.
Ukalalık parayla değil nasıl olsa. Asker gibi sıraya dizilmekmiş beğenmedikleri şey. Nesini beğenmezler anlamadım. Sabahları okul bahçesinde herkes sınıfına göre sıraya girer. Pazartesi sabahları hep birlikte İstiklal Marşı okunur. Sonra sıra ile sınıflar, birbirlerini çiğnemeden karmaşa yaratmadan sınıflarına girerler. İlk dersin başında öğretmen sınıfa girince herkes ayağa kalkar ve andımızı hep bir ağızdan okunur.
Nesini beğenmezler bunun Allah aşkına. Desenize ne büyük bir şeymiş ki şimdiye kadar kaldırılsın diye beklerlermiş.
Çocuklukta yapılan bütün bir hareketler hayat boyu devam eden bir ritüeldir. Andımızda bu ritüelin en önemli parçasıdır. Disiplin, organizasyon, düzen ve sistem bilincidir. Terbiyenin temelidir. Andımızın sözleri ise baştanbaşa bir hayat dersi. Bunun kaldırmanın ve bu kaldırışı beğenmenin nesi demokrasi anlamadım. Ya ben demokrasiyi bilmiyorum. Ya da demokrasi öğretildiğinden farklı bir olgu.
Allah akıl fikir versin.