Türk turizminde garip şeyler oluyor.
Ortalıkta bir sürü insan dolaşıyor, ama birliklerin başkanları hep aynı.
Kimse koltuğu birilerine bırakmıyor.
Bırakacağa da benzemiyor.
Tüm atraksiyonlar ve zeka oyunlanıyla koltuk korunuyor.
Bu işin uzmanlarını kutlamamak elde değil.
Çok başarılılar.
Ami işlere bakılırsa eski hamam eski tas…
Hmam dedim de aklıma geldi…
Bursa’ya gittiğimde tarihi hamamın hikayesini dinlemiştim.
Ortada tarihi bir hamam var…
Herkes mamamın sahibi olmak için uğraşıyor. Ancak hamamcı koltuğu kimseye terketmiyor. Hamamın sahibi çok kirli diyorlar.
Ortaya bazı tellaklar çıkıyor. Gel seni yıkayalım diyorlar.
Hamamcı direniyor. Benim özel tellağım var diye birilerini ortaya çıkarıyor. Hatta yakında işi bırakıp hamamı buna terkeceğim diyor.
Sonra bir bakıyorsunuz, olmadı ben yine işin başındayım diyor.
hmamcı, işler sarpa sardıkça çevreye mavi boncuklar dağıtıyor.
Hamamı idare etmeleri için size artık hamamı terkeceğim çalışın diyor. Onlarda canla başla çalışıyorlar.
Sonunda bir bakıyorsunuz hamamcı gene hamamın başındı. Yanına başka tellaklar almış.
Yani yanındakileri limon gibi sıkıyor ve posasını ortaya atıyor.
Hamama talip olanlar çalışmalarını sürdürürken bu posalardan bazılara araya girip hamamı ele geçirmeye çalışıyorlar.
Ancak işler burada da karışıyor.
Hamamcı bir depara kalkıyor ve talip olanların hepsini ekarte ediyor.
Ortalıkta tellaklar dolaşıp duruyor.
Hamamcıyı yıkamaya talip oluyorlar ama hamamcı yol vermiyor.
Tellaklar yine hamamcının peşine düşmüşler.
Hepsinin aklında hamamcıyı bir güzel yıkayıp, keselerken sırtına bir şaplak atmak hayali yatıyor.
Ama ne mümkün…
Hamamcı gene sessiz ve derinden yeni senaryolarla işini götürüyor.
Bakalım sonunda hamam kimin olacak denilirken olanlar oluyor.
Çünkü tellakların bazıları hata üzerine hata yapıyorlar.
Hamam yine hamamcıya kalıyor.
Kıssadan hisse…
Tarihi hamam hala çalışıyor.
Ama eski hamam eski tas…
